چگونه یک ارتباط موثر و سازنده برقرار کنیم؟؟
قاعده اول)افکار و احساسات خود را با استفاده از ضمیر من بیان کنید.
قاعده دوم) درباره ویژگی شخصیتی فرد مقابل کلیگویی نکنید. مثلاً نگویید شما بی ملاحظه هستید/ شما تنبل هستید. در عوض بر رفتارها و اعمال خاص او تاکید کنید. مثلاً به دخترتون بگویید: من می خواهم در کارهای خانه به من کمک کنی.
قاعده سوم)از مطلق جلوه دادن امور با استفاده از کلماتی مانند هرگز و همیشه بپرهیزید. مثلاً نگویید شما همیشه نامرتب هستید یا شما هیچ وقت کمک نمی کنید. در مقابل سعی کنید نگرش مثبت ایجاد کنید. مثلاً بگویید:گاهی اوقات تمیز و مرتب هستید اما دلم میخواد بیشتر اوقات مرتب و منظم باشید.
قاعده چهارم) از زمان بندی مناسب استفاده کنید. سعی کنید بلافاصله پس از آن که فرد مقابل رفتاری را انجام داد نسبت به او واکنش نشان دهید و اگر فرصت پاسخ فوری را از دست دادید صبر کنید تا در فرصت مناسبی واکنش مثبت یا منفی خود را نشان دهید.
قاعده پنجم) سعی کنید سازنده و راهگشا باشید. وقتی به فرد مقابل میگویید از چیزی خوشتان نمی آید این را هم بگویید که از چه چیزهایی خوشتان می آید. مهارت های ارتباطی خوب یکی از مهمترین عوامل رضایتمندی و خشنودی از روابط است.
+سه راهبرد کلی حل تعارض اکثر افراد برای حل تعارضات خود یکی از سه راهبرد کلی حل تعارض را بکار میبرند:
۱) اجتناب:دوری کردن از فرد ٫ صحبت نکردن درباره مشکلات ٫ مطرح کردن کنایه آمیز مشکل ٫ ابراز نکردن احساسات ٫ انکار وجود مشکل ٫ عوض کردن موضوع و شوخی کردن درباره مسئله.
۲) اعمال نفوذ: مطرح کردن نیازها ٫ مطالبه کردن ٫ انتقاد کردن از فرد دیگر ٫ تهدید کردن٫ درخواست از فرد دیگر برای تغییر رفتار.
۳) ایجاد ارتباط و گفت و گو: بیان آشکار چیزی که شما را ناراحت میکند٫ سوال کردن درباره احساسات شخصی دیگر ٫پذیرفتن مسئولیت٫ پیشنهاد ایده هایی برای حل مشکل. به این نکته توجه کنید که گفتوگوی سازنده مستلزم آن است که مسئولیت حل تعارض با افراد نزدیک خود را برعهده بگیرید .به علاوه اگر میخواهید نزدیکانتان تغییر کنند شما نیز باید متقابلا تغییر کنید. مذاکره و گفتگو بین افراد دارای رابطه نزدیک بر اساس یک رویکرد برنده برنده باشد. هر دو طرف سود می برند این کار را با تهیه قراردادی که دارای سه ستون است انجام بدهید. سود من٫ سود شما ٫سود ما. بهتر است که هر دو طرف برای نشان دادن تعهد خود برای عمل به موافقتنامه این قرارداد را امضا کنند. مذاکره باید کار مشترکی تلقی شود که در آن هر کسی حاضر است به خاطر حفظ رابطه از سهم خود بگذرد به این ترتیب حتی اگر ما از حق خود بگذریم به خاطر هدفی خوب و مفید است و به جای آن چیزی به دست آورده ایم.در مذاکره و گفتگو بین افراد نزدیک نباید یک طرف موضع انعطاف ناپذیری اتخاذ کند و منتظر بماند که طرف دیگر کوتاه بیاید. مذاکره بین افراد نزدیک نوعی تشریک مساعی است که در آن هر دو طرف این واقعیت زندگی را پذیرفته اند که ما نمیتوانیم به همه خواسته هایمان برسیم.
دیدگاهتان را بنویسید