هفت سالگی و جدایی از خانواده

در طول دوران زندگی کودکان هیچ لحظه‌ای برای آن‌ها سخت‌تر از زمانی که می‌خواهند از مادرشان جدا شوند نیست. کودکانی که به والدین خود وابسته هستند و تا قبل از ورود به مدرسه هیچ‌ وقت از انها جدا نشده‌اند با ورود به سن 6 یا 7 سالگی و رفتن به مهد کودک و مدرسه دچار اختلال اضطراب جدایی می‌شوند. این اختلال به این علت بوجود می‌آید که کودکان بعد از جدایی از والدین احساس امنیت نمی‌کنند.
یکی دیگر از دلایل مدرسه گریزی کودکان می‌تواند فشارهای بیش از حدی باشد که در محیط آموزشی به آن‌ها وارد می‌شود.هم‌چنین گاهی اوقات توقعات بیش از حد والدین از کودکان خود باعث مدرسه گریزی کودکانشان می‌شود.متأسفانه بعضی از والدین به دلیل ترس و نگرانی‌های بیش از حدشان، کودکان خود را از محیط بیرون از خانه می‌ترسانند. در بعضی موارد نیز خجالتی بودن کودکان می‌تواند دلیل مدرسه نرفتن آن‌ها باشد.
■به نکات زیر توجه کنید.
▪︎همیشه زمانی را به کودکان خود اختصاص دهید و از آن‌ها بخواهید اتفاقات روزمره خود را برایتان تعریف کنند. با این کار حس استقلال و اعتماد به نفس را در کودکان خود افزایش می‌دهید.
▪︎در صورتی که قصد دارید برای مدتی از کودک خود جدا شوید حتمأ چند روز قبل از جدا شدن از کودک خود
در مورد جدایی و دلایل آن توضیح دهید.
▪︎والدین باید بدانند که نباید به ترس‌های کودکان خود بیش از حد واکنش نشان دهند.می‌توانید از وقایعی که قرار است برای کودک در زمان غیاب شما اتفاق بیوفتد صحبت کنید و با این کار حس امنیت بیشتری را در کودک خود ایجاد کنید.
▪︎نه مستبدانه و نه منفعلانه با این مشکل(اضطراب جدایی) رو به رو شوید بلکه به صورت مقتدرانه با مسئله مقاومت کودک برخورد کنید یعنی نه از اهرم تهدید و اجبار استفاده کنید و نه از مقاومت کودک، حمایت ضمنی کنید و در برابر آن حالت تسلیم داشته باشید بلکه ضرورت دارد تدریجی و جدی، شناخت وی را از مدرسه و معلم هرچه بیشتر مثبت کنید تا احساس امنیت وی در مدرسه افزایش یابد.
▪︎ در مواردی که اضطراب جدایی کودکان از والدین بسیار شدید باشد بهتر است به صورت تدریجی کودکان جدایی از والدین را تجربه کنند تا این جدایی برای آن‌ها عادی شود. هم‌چنین برای تلاش‌های موفقیت‌آمیز کودکان پاداش و جایزه در نظر بگیرید و با این کار انگیزه را در کودکان خود افزایش دهید.
▪︎والدین محترم در مواجهه با مقاومت کودک حتما باید هم صدا و همدل باشند  و وحدت رویه داشته و برخورد دوگانه نداشته باشند تا کودک یقین کند والدین مقتدر کوتاه نمی آیند و مدرسه رفتن قطعی است  و راه گریزی نیست.
▪︎یکی از مهم‌ترین عوامل آرامش دهنده، حضور یک مربی دل‌سوز، دوست‌داشتنی، جذاب، مهربان و صبور است. در واقع مربیان باید به کودکان با مهربانی و صبوری بفهمانند که مدرسه یک محیط همیشگی برای آن‌ها می‌باشد و کودکان زیادی نیز در آن‌جا هستند که می‌توانند با آن‌ها بازی کنند.

▪︎مادر هرگز نباید کودک محصل خود را صبح ها به زور و با ناراحتی از خواب بیدار کند.
از آنجا که ممکن است به دلیل نداشتن برنامه مشخص، وقت خواب کودک هم زمان مشخصی نداشته باشد، باید از چند هفته قبل کودک را وارد یک برنامه خواب منظم کنید طوری که ساعت ۹ شب حتما به تختخواب برود و صبح ساعت مشخصی از خواب بیدار شود.

▪︎هنگام صرف صبحانه موقع مناسبی برای آموزش اصول اخلاقی و آداب معاشرت نیست. صبحانه بایستی در یک جو خوشایند صرف شود. هرگونه بگومگو با کودک که اغلب خواب آلوده و بدخلق است ، می تواند به اوقات تلخی منجر شود.
■دلایل ترس کودک از مدرسه:
١- اضطراب جدایی: معمولا مادران بچه هایی که دچار اضطراب جدایی هستند شخصیتی افراطی، مضطرب، بیش از حد حمایت کننده، مردد، حساس و عاطفی دارند که اضطراب خود را با بیان افکار منفی و عمل خود به بچه ها منتقل می کنند.
٢- یادگیری: مادر یا پدری که تنبیه و توبیخ ها و تجارب ناخوشایند خود از دوران تحصیل را بیان می کنند خواه ناخواه باعث ترس کودکشان از مدرسه می شوند.
٣- وابستگی: اضطراب کودک گاهی به دلیل وابستگی به مادر ،محیط خانه،خانواده و یا هر تکیه گاه و پناهگاه دیگر است.