مهارت های کنترل استرس در کودکان

مهارت های کنترل استرس در کودکان

*استرس‌ همان‌گونه‌ که در زندگی بزرگ‌سالان مشکلات زیادی ایجاد می‌کنند می‌توانند در زندگی کودکان اثرات مخرب زیادی داشته باشند و عملکرد روزانه, رشد جسمانی و عاطفی, روابط اجتماعی کودکان را دچار مشکل کند.

*دو نوع استرس در کودکان وجود دارد. استرس خوب و استرس بد.
استرس خوب: به این نوع استرس فشار مثبت گفته می‌شود، تنها دلیل آن هم می‌‌تواند آن باشد که کودکان از این فضای رقابتی انرژی مثبتی دریافت می‌‌کنند.

استرس بد: این نوع استرس می‌تواند میزان خشونت کودکان را افزایش دهد و می‌تواند به روی سلامت قلب، فشار خون بدن، شب ادراری، بی‌خوابی، کابوس و… تاثیر منفی بگذارد.
*نشانه‌های استرس در کودکان:
کاهش اشتها
دردهای شکمی بی‌دلیل
کابوس‌های شبانه
مشکلات خواب
اضطراب
ترس زیاد
وابستگی شدید به والدین
پرخاشگری

*کنترل استرس در کودکان

۱)برای آنکه بتوانیم استرس را در کودک کم کنیم و به او کمک کنیم باید احساسات کودک را در اولین گام بشنویم.

۲)در مرحله دوم نشانه های استرس را برای کودکمان بازگو کنیم.مانند اینکه شاید کناره گیر شود٫رنگش بپرد٫لب هایش خشک شود و…

۳)به کودک بگویید پس از شناسایی استرس باید برای کنترل آن موقعیت‌هایی را که ما را بیشتر دچار استرس می‌کنند بشناسیم و روی کاغذ آنها را بنویسیم تا ذهنمان ازادتر شود.

۴)برای کودکمان باید بگوییم یکی از راه‌های خوب برای کاهش استرس و یافتن راه‌حل، مشورت با افراد دانا و با تجربه یا مشاور ماهر است.شنیدن تجربه‌های دیگران می‌تواند به کودکان آرامش بسیار بدهد.

۵)یکی از بهترین راه‌های کنترل استرس بعد از شناسایی موقعیت‌ استرس‌زا، آماده کردن خودمان برای آن موقعیت است.مثلا اگر دانشجویی کنفرانس دارد ولی از صحبت کردن جلوی جمع میترسد باید اول به تنهایی بعد جلوی دوستان صمیمی اش تمرین کند تا ترسش کم شود و آماده صحبت کردن در جمع شود.
۶)یک روش آرام سازی و کنترل خشم و استرس وجود دارد به نام بادکنک پر.از کودکتان بخواهید با شمارش شما تا آنجا که می‌توانند هوا را به داخل بکشند و حبس کنند. درست مثل یک بادکنک پر. سپس بعد از چند ثانیه صبر با شمارش شما هوا را به آرامی از بینی خارج کنند.

۷)کودکان حق دارند از دنیای اطراف خود باخبر شوند اما والدین مسئولیت دارند که آنها را از ناراحتی دور نگه دارند.بچه‌ها نشانه‌های عاطفی خود را از بزرگسالان می‌گیرند بنابراین سعی کنید هیچ ترسی را بیش از حد با کودک خود در میان نگذارید و مراقب زبان بدن خود باشید.

۸)مطمئن شوید که گفت‌وگوی شما و فرزندتان در حالت ناراحتی پایان نگیرد و او را با پریشانی رها نمی‌کنید. به آنها یادآوری کنید که برایتان مهمند و هر زمان که احساس نگرانی می‌کنند حاضرید گوش دهید و حمایت کنید.