آیا واقعا سیزده به در نحس است؟

قسمت چهارم:
سئوال: آیا واقعا سیزده به در نحس است؟ و اگر از خانه بیرون نرویم نحسی آن از ما دور نمی شود؟
ماجرای نحس شمردن عدد سیزده ماجرایی طولانی است که نه تنها در کشور ما بلکه در کشورهای دیگر هم مطرح بوده طوری که حتی اختصاص به افراد بیسواد یا تحصیل کرده هم نداشته…این را می توان به سادگی حتی در پلاک خانه ها هم دید ۱+۱۲ یا ۲+۱۱….
بیایید این اعتقاد را ابتدا به صورت علمی بررسی کنیم…
ریشه فکر نحوست در اشیاء یا اعداد به نوعی به ذات خودخواه بشر برمیگردد که نمی خواهد مسئولیت شکست های خودش را متوجه خود بکند و همیشه دنبال این می گردد که چیز دیگری را پیدا کند و شکست و بدبختی خود را به دیگران نسبت دهد. یکی دیگر از ویژگی های بشر روحیه تنبلی هست. انسان گاهی برای فهم علت بعضی از اتفاقها باید از طریق علمی و عقلی تحقیق و کاوش کند و علل را پیدا کند ولی روحیه تنبلی نمی گذارد و در نتیجه دنبال یک علت دم دستی راحت می گردد و چه علتی بهتر از نحسی….
خوب حالا اگر از دیدگاه دینی بخواهیم به این مساله نگاه کنیم میبینیم پیامبر(ص) هیچ وقت فال بد نمی زدند و همه چیز را به فال نیک می گرفتند.و می فرمودند: هر وقت به دلت بد آمد به آن اعتنا نکن…و یا می فرمودند: با ایام و روزها اعلام دشمنی نکنید که دشمن شما شوند.
قرآن کریم هم با فال بد زدن مخالف است.در قرآن دو جا کلمه نحس به کار رفته است. نحس در لغت یعنی سختی و شدت یا ترسناک و وحشت زا.
این دو آیه در مورد قومی هست که عذاب می شوند و علت عذاب شدن آن ها به خاطر اعمال و افکارشان و طغیانشان در برابر دستورات خداوند بوده…و پیام این دو آیه این هست که هیچ روز نحسی وجود ندارد و اگر روزی شوم و سخت می شود بخاطر اعمال اشتباه خودما هست..
پس نه تنها سیزده بلکه هیچ روز دیگری نحس و شوم نیست و این ما هستیم که با اعمال و رفتار اشتباه مان روزها را شوم می کنیم….