آیا از هیجانات کودکان پیش دبستانی آگاهی دارید؟

• اگاهی از هیجان در کودکان پیش دبستان

کودکان در سالهای پیش دبستانی به علت ها، پیامد ها و علائم رفتاری هیجان اشاره می‌کنند و این آگاهی ها از نظر دقت و پیچیدگی به سرعت افزایش می یابند.

کودکان در چهار تا پنج سالگی درمورد علت‌های تعدادی از هیجان‌های اصلی قضاوت درست می کنند.مانند: زهرا خوشحال است زیرا خیلی بلند تاب میخورد.مینا غمگین است زیرا دلش برای مادرش تنگ شده است.

توجیهات کودکان پیش دبستانی به تاکید بر عوامل بیرونی به جای حالت های درونی گرایش دارند و این حالت با افزایش سن تغییر می کند.

کودکان بعد از چهار سالگی بهتر می فهمند که چگونه عقاید رفتار را با انگیزه می کنند. بعدا آگاهی آنها از اینکه چگونه عوامل درونی می توانند موجب هیجان شوند، گسترش می یابد. کودکان پیش دبستانی همچنین می توانند پیش بینی کنند که وقتی یک همبازی هیجان خاصی را ابراز می کند بعدا  چه کاری انجام خواهد داد.

کودکان ۴ ساله می دانند که یک بچه عصبانی ممکن است کسی را کتک بزند. آنها می‌دانند که تفکر و احساس به هم ربط دارند.

اینکه وقتی کسی تجربه غم انگیزی را به یاد می‌آورد، احساس غم می کند. به علاوه آنها روش های موثری را برای تسکین دادن احساس های منفی دیگران مانند بغل کردن برای کاهش دادن غم اکتساب می‌کنند. به طور کلی، کودکان پیش دبستانی توانایی چشمگیری در تعبیر کردن، پیش بینی کردن و تغییر دادن احساسات دیگران دارند.

در عین حال کودکان پیش دبستانی در تعبیر کردن موقعیت هایی که نشانه های متضادی در مورد نحوه ای که یک نفر احساس می‌کند وجود دارند، دچار مشکل می‌شوند. هنگامی که تصویری از کودکی با چهره شاد همراه با دوچرخه خراب به کودکان ۴ و ۵ ساله نشان داده شد، آنها به جلوه هیجان اتکا کردند و گفتند:او به خاطر اینکه دوست دارد دوچرخه خود را براند خوشحال است.

کودکان بزرگ‌تر معمولاً نشانه را رفع و رجوع می‌کنند:او به خاطر اینکه پدرش قول داده دوچرخه را تعمیر کند خوشحال است. کودکان پیش دبستانی مانند روشی که در تکالیف پیاژه به کار می‌برند، روی واضح ترین جنبه موقعیت هیجانی تمرکز می‌کنند و اطلاعات مربوط دیگر را نادیده میگیرند.

کودکان پیش دبستانی که والدینشان مکررا درباره هیجان های مختلف صحبت می کنند، وقتی که در سنین بالاتر آزمایش می شوند، بهتر می‌توانند درباره هیجان‌های دیگران قضاوت کنند.در یک تحقیق مادرانی که احساس ها را توضیح می‌دادند و هنگام تعارض با فرزندان دو و نیم ساله خود مذاکره و سازش برقرار می‌کردند فرزندانی داشتند که در سه سالگی از نظر آگاهی هیجانی پیشرفته تر بودند و برای حل کردن اختلاف نظرها از راهبردهای مشابه استفاده می کردند .به علاوه کودکان ۳ تا ۵ ساله ای که به مادر خود دلبسته ایمن بودند هیجان را بهتر می کردند، شاید به این علت که دلبستگی ایمن با گفتگوهای مادر_ فرزند غنی درباره احساسات ارتباط دارد. هنگامی که کودکان پیش دبستانی در اثر تعامل با بزرگترها از هیجان آگاه می‌شوند، با خواهر _برادرها و دوستان مخصوصاً در طول بازی وانمود کردن، بیشتر درباره هیجان صحبت می کنند.وانمود کردن به نوبه خود به آگاهی هیجانی کمک می کند ،مخصوصا هنگامی که کودکان با خواهر_ برادر ها بازی می کند بازی کنند. ماهیت روابط عمیق با خواهر_ برادرها همراه به نمایش گذاشتن مکرر احساسات ،وانمود کردن را زمینه ای عالی برای آگاهی از هیجان ها می کند.در ضمن هرچه کودکان پیش دبستانی هنگام تعامل کردن با هم بازی ها به احساسات بیشتر اشاره کنند، همسالان آنها را بیشتر دوست دارند. به نظر می‌رسد که کودکان تشخیص میدهند که اعتنا کردن به هیجان های دیگران و توضیح دادن هیجان‌های خودشان کیفیت روابط را بهتر میکند.