چرا خداوند روزه را در یک ماه رمضان به ما واجب کرده است؟

قسمت پنجم:
سئوال: چرا خداوند روزه را در یک ماه رمضان به ما واجب کرده است؟پاسخ:

برای پی بردن به علت واجب شدن روزه ابتدا سراغ فواید روزه برای جسم می رویم.چندی پیش پرفسور یوشینوری اُسومی دانشمند بزرگ ژاپنی که برنده جایزه نوبل شده است کشف جالبی کرد. کشف ایشان مکانیسم اتوفاژی یا خودخواری سلولی بود.
یعنی تخریب و بازیافت اجزاء سلول توسط خود سلول که در هنگام روزه گرفتن و گرسنگی طولانی رخ میدهد…
در واقع ایشان کشف کرده که وقتی انسان بیش از ۹ ساعت گرسنه بماند، سلولهای سالم برای کسب انرژی و جبران کمبود غذا از سلولهای معیوب و توده‌های مستعد سرطان تغذیه می‌کنند. ایشان ثابت کرده این اتوفاژی، بسیاری از بیماری‌ها از جمله سرطان را متوقف و حتی در موارد زیادی درمان میکند!
از طرف دیگر روزه تمرین خوبی برای جلوگیری از پرخوری است. پرخوری موجب تضعیف قوای ذهن یعنی حافظ، خلاقیت، تعقل، تفکر و روشن بینی هست.وقتی معده پر می شود، خون زیادی برای انجام فرایند هضم غذا به معده فرستاده می شود و همین مسئله باعث افزایش ضربان های قلب می شود. هر چه میزان سیری بیشتر شود،ضربان قلب هم بیشتر می شود، و در اثر حجم خونی که برای هضم غذا به معده میرود از دیگر بخش های بدن از جمله مغز کم گذاشته می شود و با این کاهش حجم خون مغز نمیتواند فعالیت خودش را به درستی انجام بدهد… اتفاقاً نگاه تاریخی به دانشمندان ولو غیر مسلمان نشان میدهد که آنها اهل تن پروری و عیاشی و از جمله پرخوری و شکم بارگی نبودند… از نظر دینی هم وقتی به مرکب روح یعنی بدنت بیش از اندازه بخورانی، یک جاهایی باتو همراهی نمیکند،و از راه کمال می مانی…درست به همین دلیل است که در ماه رمضان قدرت تعقل و تفکر بیشتر است.
از سوی دیگرپرخوری و به دنبال آن نوشیدن زیاد مایعات منجر به پرخوابی می شود… شخصی هم که پر خواب شد، از سحرخیزی و نماز شب و عبادت های شبانه باز می ماند… و غیر از آن اصلاً زیاد خوابیدن موجب تباه شدن عمر و زندگی انسان می شود… و به مرور چنین فردی نسبت به اینکه سرمایه ارزشمند عمرش را به جای کار و فعالیت یا مطالعه و عبادت با خواب طولانی و زیاد هدر میدهد بی تفاوت می شود… فرد پس از پرخوری زیاد هم از نظر بدنی و هم ذهنی سنگین میشود.درست به همین دلیله که در ماه رمضان آدم کم خواب و سحر خیز میشه و با وجود روزه بودن کارهای مفید بیشتری در طول روز انجام میدهد.
از زاویه ای دیگر وقتی شکممان سیر است و پروپیمون خوردیم، به فکر مستمندان نیستیم…. ولی وقتی گرسنه هستیم، بیشتر به یاد گرسنگان می‌افتیم… اصلاً موقع گرسنگی، انگار نسبت به فقرا و مستمندان حس همیاری و کمک از درون مون می جوشه و ما رو به کمک دعوت میکنه…
روزی پیامبر(ص)، مردی رو دیدند که شکم خیلی بزرگی داشت، با انگشت مبارکشون به شکم او اشاره کردند و فرمودند:
اگر غذایی که این جا انباشته ای صدقه بدهی، برایت بهتر است…
با ترک پرخوری نیازمندان را هم درمی یابیم… درست به همین دلیل است که در ماه رمضان آمار انفاق و کمک به نیازمندان بالا می رود…