اسرار درون(۲)

زبان یک ماهیچه است که به جویدن غذا و مخلوط شدن آن با بزاق کمک می‌کند.
برجستگی های روی زبان مزه غذا را می‌گیرند و از طریق عصب چشایی به مغز پیام می‌دهند.
زبان انسان مزه‌های ترشی ،شیرینی، شوری و تلخی را می‌تواند متوجه شود.
حالا چگونه؟ به این صورت که وقتی غذا را می‌جویم ذره‌های ریز غذا در بزاق دهان حل می‌شود.همان موقع عصب چشایی به مغز پیام می‌دهد و ما مزه‌ها را تشخیص میدهیم.
هر بخش از زبان یک مزه را تشخیص می‌دهد. کناره زبان شوری و ترشی،نوک زبان شیرینی، ته زبان تلخی را تشخیص می‌دهد.
نکته: از خوردن غذاهای بسیار گرم و بسیار سرد باید اجتناب کنیم.
بوییدن غذاها به حس کردن طعم آنها کمک می‌کند. پس وقتی بینی ما بسته است و دچار سرماخوردگی هستیم با مشکل مواجه می‌شویم.
وقتی می‌خواهیم گلی را بو کنیم باید گل را به بینی خود نزدیک کنیم تا ذره‌های بودار گل همراه با هوا وارد بینی ما شوند.
این ذره‌ها به سلول‌های گیرنده بو که بالای بینی ما هستند می‌روند و این سلول‌ها به مغز پیام می‌دهند و بعد ما بو را حس می‌کنیم.
هر چقدر گل را بیشتر به بینی خود نزدیک کنیم ذره‌های بودار بیشتری وارد بینی ما می‌شوند.
اولین سپر دفاعی بدن که از ورود میکروب‌ها جلوگیری می‌کند پوست است.
پوست انسان گرمی و سردی، زبری و نرمی را حس می‌کند.
وقتی شیئی با پوست ما برخورد می‌کند گیرنده‌های پوستی پیام را به مغز می‌رساند. پوست انسان از دو بخش پوست درونی و پوست بیرونی تشکیل شده است.
ما هم غدد چربی و هم غدد عرقی داریم که فعال هستند.
غدد چربی باعث می‌شود پوست ما خشک نشود و نرم بماند و غدد عرقی باعث می‌شود بخشی از مواد زائد بدن از طریق عرق کردن از بدن بیرون برود.
ما باید از پوست خود مراقبت کنیم حالا به چه روش‌هایی؟
۱) مرتب پوست بدن را با آب و صابون بشوییم تا عرق و چربی روی آن نماند.
۲)مراقب نور شدید خورشید باشیم.
۳) مراقب باشیم جایی از بدن آسیب نبیند تا میکروب وارد آن شود.
نابینایان به کمک حس لامسه الفبای بریل را یاد می‌گیرند زیرا نوک انگشتان دست حساس‌تر است و گیرنده‌های حسی زیادتری دارد.