بی احترامی و نه گفتن در کودکان

۱)نادیده بگیرید.
اگر فرزند شما بی ادبانه صحبت می‌کند اما از دستورالعمل‌های شما پیروی می‌کند آن را نادیده بگیرید.در شرایطی که رفتار آنها تهدید آمیز یا مخرب نباشد نادییده نادیده گرفتن در مراحل اولیه اشکالی ندارد.

۲)با او صحبت کنید.
اگر کودک از دستورالعمل‌ها پیروی و حتی قدردانی می‌کند اما با عصبانیت حرف می زند می توانید به آنها توضیح دهید که عصبانی بودن اشکالی ندارد اما آنها نباید با بزرگترها با بی احترامی صحبت کنند.

۳)به حرفهای او گوش دهید.
اگر واکنش های کودک شما تهدید آمیز است باید به حرفهایشان توجه و با آنها به دقت رفتار کنید و عصبانیت کودک را پاسخ ندهید. بگذارید کودک آرام شود و سپس به حرف‌هایی که زده است بپردازید.به انها ارام بگویید که کدام رفتارشان قابل قبول و کدام یک غیر قابل قبول است.

۴) محدودیت ها را تعیین کنید.
آنها را از عواقب رعایت نکردن محدودیت‌ها آگاه سازید. تهدید نکنید و فقط به طور ساده قانون را بیان کنید که اگر مثلا درست صحبت نکنند چه اتفاقی می افتد.
تعیین محدوده های روشن و مشخص کردن هنجارهای رفتاری به عنوان والدین بسیار مهم است و بچه ها باید درک روشنی از این که چه نوع رفتاری کاملاً غیرقابل قبول است و چه نوع رفتاری ناخوشایند است، داشته باشند

۵) انتظارات کودک را تا حدودی برآورده کنید اما اگر بعضی اوقات آنها را خوشحال می‌کند می‌توانید کمی انعطاف پذیر باشید. سرانجام رفتار خودتان را با بچه ها مورد بررسی قرار دهید اگر با کودک خود بی ادب و  یا بی احترامی می کنید در درجه اول رفتار خودتان را اصلاح کنید.

۶)مجازات معینی را همیشه در نظر داشته باشید.

۷)بهترین راه برای ایجاد رابطه سالم با کودکان، دادن عشق و احترام بی قید و شرط به آن ها است.

۸)هنگامی كه یكی از فرزندان شما به خواهر یا برادرش بی‌ ادبی می‌ كند،از كودک خود بخواهید كه یا نوع گفتارش را تغییر دهد و یا جمع را ترک كند.

۹)گاهی نیز با در نظر گرفتن یک جایزه برای او می ‌توانید او را ترغیب كنید تا به حرف‌ های شما گوش بدهد.

۱۰)کودکان به اندازه کافی بزرگ نیستند که بین آنچه درست و غلط است تمایز قایل شوند و گاهی اوقات آن ها ممکن است فکر کنند این نوعی رفتار طبیعی است. این مسئولیت والدین است که در مورد آنچه که از فرزندانشان انتظار دارند بحث کنند.

۱۱)اغلب دلیل نا فرمانی کودکان این است که آن ها محدودیت های خود را نمی دانند.آن ها نمی دانند که کجا دیگر به کارشان ادامه ندهند.

۱۲)به‌جای اینکه به فرزند خود بگویید چه‌کاری نمی‌تواند انجام دهد، به او بگویید که چگونه می‌تواند رفتارش را تنظیم کند تا چیزی را که می‌خواهد به دست بیاورد. از عبارات و جملات مثبتی استفاده کنید تا به کودک خود اطلاع دهید که پس از تغییر رفتارش، چه اتفاقی می‌افتد. مثلاً به‌جای این‌که بگویید: اگر همین‌الان اسباب‌بازی‌هایت را جمع نکنی، دیگر نمی‌توانی با تبلت بازی کنی بگویید: به‌محض اتمام برداشتن اسباب‌بازی‌های خود می‌توانی با تبلتت بازی کنی.

۱۳)سعی کنید از جملاتی مانند وقتی صدایت را پایین بیاوری و با آرامش صحبت کنی، من به شما جواب می‌دهم استفاده کنید.

۱۴)به کودک خود بیاموزید که گفتن متأسفم همیشه همه‌چیز را برطرف نمی‌کند. جبران خسارت به او کمک می‌کند تا مسئولیت رفتارهای خود را بر عهده بگیرد و درعین‌حال برای ترمیم رابطه تلاش کند.